Tweede dag van de trekking

Donderdag 5 oktober

De wekker ging om 05.45. Klam en verstijft rolde we uit ons bed, maar het uitzicht maakte alles al snel weer goed! We friste ons op en pakte de tassen weer in. Om 06.30uur stond er ontbijt voor ons klaar. We hebben mijn schoenen gemaakt met super lijm en tyraps, ik ben benieuwd! Om 07.00uur startte we met onze volgende wandeling. We waren er al op voorbereid dat het een heftige klim zou worden met veel stenen trappen. Hier was niks over gelogen! Het was ontzettend zwaar, vooral omdat elke steen weer anders was, de ene stap was diep, de andere weer niet.. En dan ook nog in de zon, met een zware rugzak. Maar het was het wel waard! Onderweg hadden we mooie uitzichten over de bergen en zagen we af en toe ook de toppen van de Himalaya gebergte.

We verbaasden ons over wat we allemaal tegen kwamen onderweg. Zo zagen we de porters met de meest zware spullen, backpacks, hele camping sets, maar ook voorraden als water en eten voor de t-houses. Doordat het zo zwaar is, is het ook een goed betaalde baan, maar het is duidelijk dat hier geen arbowet is die de lichamelijke inspanning beoordeeld. We blijven ons verbazen wat ze mee naar boven nemen. Het zijn jonge jongens, maar ook volwassen en ouderen mannen en soms zelfs vrouwen die we met tassen of manden vol de berg op zien gaan. De bergdorpjes zijn ook niet op een andere manier te bereiken dan lopend. Het bestaat veelal uit de stenen trappen, waardoor ander verkeer niet mogelijk is. We vragen ons dan ook af hoe het gaat als iemand bijvoorbeeld ziek is en naar het ziekenhuis moet.. Sanjeet verteld ons dat de mensen zoveel mogelijk zelf proberen te doen en als iemand echt naar het ziekenhuis moet, dit dan per muilezel gaat of die persoon wordt gedragen door iemand anders. Er zijn wel traumahelikopters, maar deze zijn vaak niet te betalen voor de mensen, omdat ze geen zorgverzekering hebben. Het kan soms 5 a 6 dagen duren voor ze bij het eerste ziekenhuis zijn. Veel mensen overlijden al onderweg. We zijn hier diep onder de indruk van.. Je kunt je dit eigenlijk niet indenken. Veel families die in de bergdorpen leven zijn erg zelfvoorzienend. Ze verbouwen voedsel voor zichzelf en om te verkopen. Hoe hoger je in de bergen woont, hoe duurder het leven is, dit omdat het erg kostbaar is om materialen naar boven te krijgen. Ook niet alle kinderen kunnen naar school. Als de kinderen wel naar school kunnen moeten ze soms een uur of twee uur lopen voor ze de school bereiken. Wanneer de familie genoeg geld heeft gaat een kind soms naar een soort internaat waar ze dan ook kunnen blijven slapen. 

We zien ook veel muilezels onderweg. Deze dieren worden gebruikt als transport middel in de bergdorpjes. De dieren zien we ook bepakt en bezakt de berg op en af gaan. We verbazen ons hoe ze zich over de stenen trappetjes begeven.

De trekking valt ons zwaar vandaag, we moeten er ook wel een beetje om lachen want wie gaat er dan ook compleet onvoorbereid en ongetraind een trekking doen… Nou inderdaad wij dus! Dus jut en jul zijn hijgend en puffend naar boven gestrompeld, maar we hebben het wel gedaan! En het was alles waard!

We lunchen wat in Ulleri en besluiten om wandelstokken te kopen. Onze knieën beginnen het al aardig zwaar te krijgen en met de wandelstokken kunnen we dit wat ontlasten. We hadden onderweg al een aantal keer bamboe wandelstokken gezien, dus we vragen aan Sanjeet of we deze kunnen kopen. Hij gaat dit voor ons regelen en komt met vrolijk gekleurde bamboe stokken terug. Haha het leken wel lang lauf stokken! We hadden er veel bekijks mee, maar het hielp ons ook nog eens heel goed.

Na veel, heel veel en dan nog veel meer trappen komen we weer meer in de jungle. De route bestaat dan af en toe uit redelijk vlakke gedeelte en stenen waar we overheen lopen / klimmen. In de jungle is het qua temperatuur ook een stuk beter te doen. We wanen ons in een heuse Jungle Book set. Het is prachtig!

We zien weer een groep muilezels aankomen dus we wachten aan de kant. Ik zie dat een muilezel op ons reageert door netjes om ons heen te gaan. Net op het moment dat ik tegen Vin zeg dat ik het zo knap vind dat ze zo netjes om ons heen gaan, stapt het beste beestje een stapje opzij en beukt mij met de tas die hij op z’n rug heeft omver. Daar lig ik dan met m’n bamboe stokken naast een muilezel! Vincent komt niet meer bij!

We komen ook de mooiste watervallen tegen en we vinden het nog steeds maar onwerkelijk dat we hier echt lopen! 

Het laatste gedeelte van de tocht is wederom veel klimmen en we komen dan ook meer dood dan levend aan bij onze tweede overnachtingsplaats. Het is een groot t-house boven op de berg. Onze guide heeft dit t-house gekozen zodat we voor morgen dichter bij Poon Hill zitten. Dit t-house is behoorlijk luxe vergelijken met de eerste. Er is beneden een kachel om op te warmen en je kleding te laten drogen. In eerste instantie moeten we er niet aan denken om bij de kachel te zitten, want we hebben het bloed heet, maar als we stil staan merken we hoe de temperatuur is afgekoeld naarmate we zijn gestegen. We warmen ons wat op en nemen dan een douche. Helaas deed het warm water het niet, dus het werd een koude douche, met klamme handdoek. Klinkt als een heel slecht recept…

Na de douche dus maar snel weer bij de kachel zitten. Dit heeft toch wel iets, zo met allemaal verschillende trekkers rond een kachel. Het is erg gezellig en we raken aan de praat met een Duitse jongen, Hannes.

In dit t-house heb ik de beste aankoop kunnen doen van deze hele trekking! Jawel! Een wcrol… je kunt er maar blij mee zijn! Maar er zijn hier alleen maar “wc’s” dat enkel een gat in de grond is en als het al een normale pot is dan wil je er niet op zitten. Er is ook geen wc papier en inmiddels was ik door m’n zakdoekjes heen, dus ik was helemaal gelukkig met m’n wcrol! Nu is het kampeergevoel echt compleet.

We drinken nog een kopje thee en gaan dan lekker naar bed, want morgen gaat om 04.00uur de wekker. We klimmen dan naar Poon Hill waar we de Himalaya gebergte met zonsopgang kunnen zien. Dit moet erg bijzonder zijn!

Slaaplekker xx