Shoppen voor Swarga

23 oktober 2017 - Bhaktapur, Nepal

Maandag 23 oktober

Zondagavond hebben we nog wat gegeten in Kathmandu en daarna zijn we op tijd gaan slapen. Maandagochtend vroeg hebben we de bus weer terug genomen naar Bhaktapur en zijn we weer naar het kinderhuis gegaan. Ik was heel blij om de kids weer te zien! In de kring praten we nog druk na over het Tihar festival en daarna wordt er weer hard gewerkt. Na de daycare gaan we met Shanti en Kiran naar het grote shopping center om kleding te kopen voor de kinderen. We kopen voor elk kind een warme broek en een goede warme trui voor de winter. Al het geld dat we hebben ingezameld en hebben gekregen in donaties van vrienden en familie hebben we hier in rupees gepind. Vincent heeft dus een hele dikke portemonnee. We voelen ons dan ook even heel rijk als we gaan afrekenen en de briefjes op ons gemak weg tellen. Ik moet vooral heel erg lachen om het gezicht van de caissière die haar ogen uit kijkt en dan ook met name naar alle briefjes die nog in de portemonnee zitten..  We zijn dus nog lang niet uitgewinkeld! In de grote supermarkt slaan we nog voor een jaar aan handgel in. Dan gaan we even wat eten en nemen dan de bus weer terug naar het kinderhuis. Hier zetten we onze aankopen neer en dan gaan we terug. ’s avonds werken we nog wat laatste informatie uit voor het kinderhuis. Het is een lange dag geweest, maar heel voldaan gaan we slapen!

Dinsdag 24 oktober

Vandaag starten we weer om 07.00uur. Waar we normaal op het zelfde tijdstip in ons T-shirt naar het kinderhuis liepen en het al een prima temperatuur was, is het nu opeens heel koud. Echt van de een op de andere dag is de winter begonnen! Op de dag is het dan nog steeds heerlijk, want als de zon eenmaal goed schijnt kun je prima in je shirtje lopen, maar in de ochtenden en de avonden is het heel koud. Vincent heeft het niet snel koud, maar hij loopt in z’n korte broek en dat is toch wel echt iets te enthousiast… Morgen dus een lange broek aan! Als we aankomen bij het kinderhuis zien we ook gelijk het belang van de warme en goede kleding voor de winter. De kinderen hebben het heel koud! Er is geen verwarming en ook de gebouwtjes zijn niet geïsoleerd zoals wij dat in Nederland kennen. De houten gebouwtjes houden niet veel warmte vast en daarnaast zitten we ook op de grond. Het meisje in de rolstoel zit te rillen van de kou.. Na het ontbijt gaan de kinderen zich omkleden voor de daycare en gelukkig begint het iets warmer te worden nu de zon begint te schijnen. Vandaag starten we op bij de daycare en zodra Tulasha (de fysiotherapeut) er is, gaan wij naar de fysio ruimte. We hebben vandaag de tijd om de BIM nog eens goed door te nemen. Tulasha is enorm enthousiast over de BIM activiteit. We hebben afgesproken om haar de BIM zo goed mogelijk aan te leren. We hebben gemerkt dat er op de daycare een strak programma is waarin de kinderen ook aan veel individuele doelen en taken werken. Het was dus wat lastig om de BIM hier te introduceren. Maar we zijn al hele flexibele Nepalezen! Dus we buigen gewoon mee.. We leren Tulasha de basis van de BIM en mogelijk kan dat later ook uitgebreid worden als groepsactiviteit op de daycare. We hebben elkaars emailadres en zullen ook zeker in contact blijven voor het uitwisselen van informatie. Als er vragen zijn zouden we zelfs een filmpje op kunnen nemen met uitleg en die toesturen. Dus ook vanuit Nederland kunnen we nog ondersteunen in de BIM en natuurlijk ook andere zaken! Tulasha heeft veel individuele tijd en aandacht voor de kinderen. Elke dag kan zij de kinderen fysiotherapie geven. Dit is echt heel goed! Met name voor de kinderen in de rolstoel is ze erg zoekende naar passende activiteiten. De BIM activiteit sluit hierin enorm aan. De afgelopen tijd hebben we haar steeds kleine stukjes van de BIM laten zien en beetje bij beetje informatie gedeeld over deze activiteit. Vandaag wordt het wat actiever. We lichten de informatie toe die we hebben uitgewerkt over het stukje alertheid. Daarnaast hebben we nog een document uitgewerkt waarin we wat praktische punten van de BIM extra toelichten en uitleggen. We nemen alle nummers van de BIM stuk voor stuk door en laten zien welk voorwerp bij het nummer hoort en welke functie het nummer heeft (ontspannend of activerend). Per nummer leggen we de belangrijke punten uit. Tulasha is druk bezig met het maken van aantekeningen. Als we aangeven dat we alles in het Engels hebben uitgewerkt voor haar, geeft ze aan dat ze de Nepalese aantekeningen maakt voor de Didi’s, zodat ze het hun ook kan leren (de Didi’s spreken iets minder goed Engels vandaar in Nepalees) We zijn super enthousiast dat ze dit doet en wilt delen met haar collega’s! Het is een hele vruchtbare dag! Na deze uitleg is het tijd voor de lunch en in de middag knutselen we nog aan kerstkaarten met de kinderen. Na de daycare, zit het er nog niet op voor ons, we gaan namelijk weer verder met shoppen voor het kinderhuis! Eerst gaan we schoenen kopen. 7 kinderen hebben nieuwe schoenen nodig. Shanti weet een winkel waar we geschikte schoenen kunnen kopen. We slagen voor alle kinderen! Hierna gaan we naar de apotheek om epilepsie medicatie te kopen, maar helaas is de apotheek dicht… Morgen weer een nieuwe poging! Daarna gaan we naar een kraam om sokken te kopen. We kopen er 60 paar sokken. 40 paar “normale” sokken, wel lange, zodat de spalken die veel kinderen dragen geen zeer doen. En we kopen nog 20 paar dikke wintersokken. Ook kopen we nog wat hempjes. Hierna gaan we naar een stoffen winkel om stof te kopen voor één van de BIM activiteiten. We sluiten af met een bakkie koffie. Hier praten we nog druk na met Shanti over het leven en het werken hier in Nepal. Ook komt het salaris van de Didi’s ter sprake.. Hier schrikken we behoorlijk van. We hadden al eerder gehoord dat het salaris heel laag is, maar we horen nu dat het zo’n 4200 rupee is, wat ongeveer 35 euro per maand inhoud. Shanti legt uit dat ook met name om die reden het heel moeilijk is om nieuwe staff te vinden. De Didi’s maken dus ook hele lange dagen om met elkaar de zorg voor de kinderen te kunnen dragen. De sponsoring en acties worden meestal gedaan voor de kinderen, waar ze natuurlijk enorm blij mee zijn, maar uit deze verhalen begrijpen we dat er maar weinig voor de Didi’s is. Dit zet ons natuurlijk aan het denken… Inmiddels hebben we al een aantal ideeën. (wordt vervolgt!) In de avond werken we nog druk aan de verhalen in de dagboekjes van de kinderen. Veel te laat ga ik slapen, maar het is wel af! Morgen is al weer onze laatste werkdag….

Foto’s

4 Reacties

  1. Je opa:
    30 oktober 2017
    Geweldig verhaal weer, het leest als een boek,jammer dat het afgelopen is.
  2. Caroline:
    31 oktober 2017
    Ik denk dat jullie nog wel langer zouden willen blijven!
  3. Wil van Berkel:
    31 oktober 2017
    Toch leuk dat je zoveel dingen hebt kunnen kopen voor die kinderen, wat zullen ze er blij mee zijn
  4. Tom en Jacqueline:
    31 oktober 2017
    Wat hebben jullie veel gedaan.
    En ik denk dat jullie dit ook gaan missen
    Maar het is ook weer fijn om thuis te zijn.
    Liefs je moeder.