Kathmandu

Lieve allemaal,

Helaas was de laatste week zo druk dat ik achter ben geraakt met mijn blogs.. Maar natuurlijk wil ik jullie graag ook vertellen over onze laatste week!

Hierbij een blog over ons weekend in Kathmandu. Morgen volgt een blog over de laatste week in het kinderhuis.

Zaterdag 21 oktober

Ook vandaag is een belangrijke dag van het Tihar festival. Het is de dag waarop de zussen hun broers een Tikka geven om hun dank te tonen. Seriana, de oud vrijwilligster van Swarga die nu in Kathmandu woont komt ook naar Bhaktapur. We zijn met elkaar uitgenodigd om bij de familie van Krishna het familie ritueel bij te wonen. We starten rustig op en werken nog wat dingen uit voor Swarga. Rond 13.00uur zou Seriana in het guesthouse zijn. Als we beneden komen is ze er al en we vragen Krishna om de planning.  Dan horen we dat het belangrijkste onderdeel nog mist… De zussen! Haha zo gaat dat hier in Nepal. We gaan dus eerst koffie drinken en lunchen op het dakterras en Krishna laat het ons weten als de zussen gearriveerd zijn. We hebben gezellig zitten kletsen en na de lunch hebben we ons omgekleed. We gaan naar beneden en daar is het al een drukte van jewelste. Alle zussen zijn druk in de weer. Er liggen weer stenen met de cirkels, bloemen, een lont en er is heel veel fruit. Het is heel mooi om te zien hoe dit alles opgebouwd wordt. Ik mag samen met Seriana en Camilla de twee zonen van Krishna een Tikka geven en ze hebben Vin gevraagd om foto’s te maken. In een lange rij zitten broers van verschillende generaties naast elkaar. De zussen geven ze een Tikka en zegenen ze met bloemen. De broers worden ook overladen met fruit en eten. Vincent weet gewoon niet waar hij moet kijken. Er gebeurd zo veel! Het ritueel wordt afgesloten door de broers die de zussen nu geld geven als dank. Na het ritueel gaat de hele familie met elkaar eten. Wij mogen hier ook bij aanwezig zijn, maar omdat wij nog naar Kathmandu willen met de bus stelt Seriana voor om te gaan. Vanwege het festival rijden er namelijk niet zo veel bussen. Het is inderdaad een hele zoektocht naar een bus. En als we een bus vinden zit deze al prop vol. We besluiten dus door te lopen naar de hoofdweg en hopen daar meer geluk te hebben. Het is een flinke wandeling, maar aangekomen bij de hoofdweg hebben we inderdaad meer geluk en is er nog een bus waarmee we naar Kathmandu kunnen. Wederom staan / hangen/ zitten we als sardientjes in de bus. We kletsen ondertussen gezellig met Seriana, die ons veel kan vertellen over hoe het leven hier gaat in Nepal en de verschillen met Nederland. Dit is erg interessant. Na een busrit van ongeveer 45 minuten komen we aan in Kathmandu. Het is inmiddels al donker, dus we zijn blij dat Seriana bij ons is en ons de weg kan wijzen. Na ongeveer een kwartiertje lopen komen we aan bij haar hotel. Het is een leuk klein en knus hotel. We ontmoeten haar man en ze laat ons onze kamer zien. We frissen ons even op en Seriana voert nog een aantal rituelen in het hotel uit. Ook geeft ze haar man en ons een Tikka. Het is grappig hoe dit gaat, in het uitvoeren van deze rituelen is duidelijk dat er nog steeds een heerlijk nuchtere Hollandse meid in schuilt. Ze neemt ons mee Kathmandu in en verteld ons waar we een aantal dingen kunnen vinden. We lopen door naar een gebied waar heel veel eetgelegenheden zijn. Het is er een gezellige bedoeling en de restaurants zijn ook veel luxer dan in Bhaktapur. We eten met elkaar en kletsen gezellig over het leven in Nepal en het kinderhuis. Na het eten gaan we terug naar het hotel en gaan we lekker slapen. Dit is nog een kleine uitdaging, er is een klein twee persoons bed, wat verder helemaal prima is! Maar inmiddels zijn we gewend dat we allebei een eigen “leefkuil” hebben, dus dit is weer heel knus! Het is wel een heel stevig matras! Onze rug is bijna niet meer gewend om zo recht te liggen haha. Morgen gaan we samen Kathmandu in.

Zondag 22 oktober

We staan bijtijds op en gaan dan een straat verderop eerst wat ontbijten. Vanuit het restaurantje hebben we mooi zicht op het plein, waar we zien hoe het steeds levendiger wordt en de kraampjes en kleedjes van verkopers geïnstalleerd worden. De gebouwen rondom het plein zijn erg getroffen door de aardbeving. Ook het paleis is erg getroffen. In tegenstelling tot Bhaktapur wordt hier nog niet zo hard gewerkt aan het herstel. Na het ontbijt gaan we op pad. Er zijn hele mooie gebouwen en heel veel tempels. Al snel zijn we op een plein met heel veel tempels in alle soorten en maten. Het is prachtig! Ook zijn er heel veel duiven. We lopen door de straten van Kathmandu en kijken onze ogen uit. Er zijn heel veel winkeltjes en we komen veel kleine tempels en gebedsplekjes tegen. We komen een winkel tegen die veel houten spelletjes heeft en zo ook het spel “tigers en goats” wat we eerder gezien hebben toen locals dat zaten te spelen. Vin vind het een erg leuk spel dus we hebben er één gekocht. We drinken nog wat koffie en als we het grootste deel gezien hebben gaan we terug naar het hotel. Hier is Seriana druk in de weer met het schoon maken van het hotel. De schoonmaakster is vanmorgen niet op komen dagen dus ze moet nu alles zelf doen. We vragen Seriana of zij nog advies heeft wat we echt gezien moeten hebben in Kathmandu. Ze adviseert ons de Pashupatinath tempel. Dit moet heel bijzonder zijn omdat dit de crematie plek is van Kathmandu. Niet zo maar een “leuk” uitje dus, maar het moet wel heel bijzonder zijn, dus we besluiten er naar toe te gaan. We nemen een taxi en in een half uurtje zijn we er. We moeten nog een klein stukje lopen en onderweg komen we aapjes tegen! Als we aankomen bij Pashupatinath hebben we de mogelijkheid om een gids te nemen en dit doen we. Het is een jonge jongen die goed kan vertellen. Pashupatinath is de belangrijkste hindoetempel in Nepal en ligt aan de heilige Bagmati rivier. Dit is de plaats waar crematies plaatsvinden. De Pashupatinath tempel is voor niet-hindoes niet toegankelijk, maar de rest van het gebied is toegankelijk voor bezoekers. De crematie zo dicht bij deze tempel is heel belangrijk voor deze mensen. Er zijn verschillende plateaus langs de rivier. Op deze plateaus vinden de crematies plaats. Op het moment dat wij er aan komen branden er twee plateaus. Het is even een gek idee dat dit de crematie is van twee mensen en dat wij hier letterlijk met onze neus bovenop staan. Het gaat verder heel netjes hoor, en er is verder niets te zien. Maar het is meer het idee… De gids verteld ons heel veel over de gebruiken rondom de crematie en nog van alles meer over het geloof. Ook lopen er heel veel apen hier! Dat is erg leuk om te zien, maar we moeten wel afstand houden, want ze kunnen agressief zijn. Na de tour hebben we alle tijd en ruimte om zelf rond te lopen. Er zijn trappen omhoog en we besluiten naar het hogere punt te lopen waar we goed uitzicht hebben over het hele gebied. Als we daar staan zien we beneden een familie die een brancard met een lichaam dragen. Ik dacht dat ze misschien net klaar waren met het afscheidsritueel en dat het lichaam nu gecremeerd zou worden, maar voor we het weten kijken we naar een volledig was ritueel van het lichaam. De brancard werd bij het water geplaatst op een schuin stuk en de doeken werden open gevouwen. Het lichaam werd gewassen / besprenkeld met het heilig water door alle familie leden. Het gaat allemaal heel mooi en respectvol, maar we vonden het heel heftig om dit zo te zien en we vroegen ons even af waar de privacy voor deze mensen is gebleven. We hebben behoefte om alle respect dat we hebben te tonen en dan toch zijn er wezens op deze aardbodem die er met hun telelens boven op gaan staan! Ik kan er echt niet bij! We zien de familie in en in verdriet hebben en horen ze zelfs vanaf de afstand waar wij staan heel hard huilen. Een beetje verslagen staan we er naar te kijken. Het is een heel mooi ritueel, maar het voelt toch een beetje vreemd om er zomaar een soort van getuigen van te zijn. We besluiten dan ook om verder te wandelen. Wel zijn we heel blij dat we dit gezien hebben. Het is er heel mooi en we kunnen ons goed voorstellen dat dit een zeer belangrijke plek is voor de mensen. Op aanraden van Seriana en ook van onze gids gaan we nog naar een ander gebouw. Er zou een kleine deur moeten zijn waar we een soort bejaardenhuis kunnen bezoeken. Als we er aankomen staat er een man in de deuropening en nodigt ons uit om binnen te komen. Voor we het weten staan we in een soort verzorgingshuis / ruimte. Het is eigenlijk meer een soort patio. Er zijn heel veel ouderen en in een soort donkere gang zitten ze op een rij met wat eten. We worden verder gewezen en daar komen we op een open plek waar een prachtige tempel staat. Deze is van de buitenkant niet te zien, omdat deze omringd wordt door de muren. Het is echt een prachtig plaatje. We lopen er om heen en zien wat ouderen zitten voor een deurtje, als ik naar binnen kijk is het een klein hokje wat waarschijnlijk hun kamer zal zijn. Ik heb wel een beetje het gevoel dat ik heel erg inbreek in de privacy van deze mensen. Iets waar we in Nederland juist heel erg mee bezig zijn. Van de ongemakkelijkheid ga ik maar het Namaste gebaar maken naar de mensen. En stuk voor stuk maken ze heel enthousiast het gebaar terug. Als we buiten staan moet ik er van huilen. Dit waren weer twee ervaringen heel dicht bij de mensen.. dicht bij dit mooie volk..