De busreis terug naar Bhaktapur

Zondag 8 oktober

Om 06.00uur ging de wekker. We hebben heerlijk geslapen!
We pakte onze spullen weer in en gingen naar beneden voor 't ontbijt. Het ontbijt was in het andere hotel en daar was ook Sanjeet al. We ontbeten met elkaar en om 06.50uur kwam een taxi ons ophalen om ons naar de bus te brengen.

We waren een van de eerste in de bus dus we moesten nog even wachten. Op een gegeven moment ging er een piep aan en die is de eerste 20 minuten niet gestopt. De mensen van de bus zaten er gewoon bij en we vroegen ons af of ze zelf geen last hadden van de piep. Misschien zijn ze wel doof zei Vin en schreeuwen sommige daarom zo hard.. Haha!

We hadden weer een busreis van 8uur voor de boeg, maar zo konden onze benen wel mooi gelijk tot rust komen.

Er is onderweg gelukkig genoeg te zien. Rond Pokhara waren er mensen aan de weg bezig en zo zagen we voor het eerst dat er een stuk asfalt werd aangelegd! Het gedeelde werd afgezet met stenen, want pionnen hebben ze denk ik niet. Wel zagen we motoren die gewoon over het verse asfalt redden... Dat snap je toch niet helemaal!

Door de wegwerkzaamheden stonden we soms wel een tijd stil, maar dat gaf ons gelegenheid om rustig te kijken wat er op straat gebeurd.

We zagen weer veel koeien en we zagen ook veel kinderen in school uniformen. Meer langs de berg wegen kwamen we ook veel kinderen tegen in school uniform die langs de wegen naar school liepen. Sommige kinderen waren nog heel jong en liepen daar alleen langs de weg met hun rugzakje. Soms zagen we wat oudere kinderen met wat jongere kinderen, die hadden ze waarschijnlijk onder hun hoede.
Ook zagen we af en toe schoolbusjes rijden. Waarschijnlijk als de familie genoeg geld heeft kunnen de kinderen met een busje.

We merken ook duidelijk dat de festival periode voorbij is en dat iedereen weer thuis is en het leventje van werken en school weer gaat beginnen.
Het is een stuk drukker op straat!

Op de heenweg vonden we deze bus best spannend, maar sinds de lokale bus van gister zitten we heerlijk op ons gemak.

Onderweg in de bus werk ik m'n blogs bij en proberen we nog wat te slapen. Vincent maakt nog wat foto's.

Onderweg stoppen we nog een aantal keer, maar na de tweede stop rijd het helaas niet meer zo door. We staan vaak stil of rijden langzaam. Uiteindelijk lijkt het er op dat er ergens een ongeluk of opbreking is, we staan steeds langer stil. Op de bergwegen is het maar een weg, dus het is een kwestie van je kan niet voor en niet achter uit. Uiteindelijk staan we lange tijd stil en wordt het al donker eer we Kathmandu bereiken.
De reis heeft uiteindelijk 14 uur geduurd.
Zo gaar als een doperwtje komen we aan bij het guesthouse. De restaurantjes zijn niet meer open, dus ons avond eten zijn wat crackers.
We besluiten te gaan slapen en morgen rustig op te ruimen.

Morgen gaan we ook eindelijk de kinderen ontmoeten!! We kijken er enorm naar uit :)