Vierde dag van de trekking

Zaterdag 7 oktober

Goedenmorgen!

Om 06.15uur ging de wekker. We hebben redelijk goed geslapen. Het was wel weer erg gehorig en onze kleding is klam. Maar wederom geeft het uitzicht ons weer een goed humeur, want dat is weer prachtig mooi! Toen ik naar de wc moest, kwam de zon net op. Het was een hele mooie lucht. Ook de bergtoppen kunnen we goed zien. Ze lijken vanaf hier heel dichtbij.

Mijn knie is nog pijnlijk dus ik krijg steunverband van Sanjeet om mijn knie te verbinden. Hij heeft ook een soort tijgerbalsem om m’n knie eerst mee in te smeren. Dat ruikt zo sterk, dat de hele ontbijtzaal gelijk weer een open neus heeft! Hihi.

We hadden een goed ontbijt en rond 07.30uur startte we aan onze laatste wandeling.
De wandeling van vandaag was goed te doen. Vrij snel lopen we door het bos. Dit is echt genieten. Het is vroeg in de ochtend, je hoort veel vogels en er is een heerlijke frisse lucht. Ook hebben we twee apen gezien in de bomen, echt heel gaaf! Verder zien we ook weer veel mooie watervallen. We moeten ook weer over water heen en nu beginnen m’n sokken toch wel nat te worden… M’n schoenen lijken het toch echt een beetje op te geven en ook Vincent z’n schoenen beginnen het leven te laten.

De wandeling was voornamelijk dalen. Dit was dan wel weer vaak via vele trappetjes of stenen, wat met m'n knie wat minder fijn was. Maar na afgelopen dagen viel deze wandeling erg mee, het was meer door m'n knie dat het niet zo snel ging en dat het toch erg vermoeiend was. Vin zorgde goed voor me en ook Sanjeet hield het goed in de gaten. We zouden eigenlijk pas op het eind punt lunchen, maar omdat ik m'n energie al behoorlijk verschoten had, stelde Sanjeet voor om toch eerder te lunchen en daarna het laatste uur te doen.

Na de lunch zou het nog een uur zijn tot het eindpunt. Het waren eerst nog wat trappen en daarna zou de route vlak zijn. 

Ik strompelde met m’n bamboe stokken de trappen af terwijl Sanjeet ons de mooiste verhalen vertelde vanuit het geloof. Vincent was gefascineerd aan het luisteren. Het zijn mooie verhalen en het is leuk dat Sanjeet dit met ons wil delen. (Ik zal proberen ook een keer een blog te maken met een verzameling van alle mooie weetjes en verhalen die ons verteld zijn.)

Ondanks de afleiding van de mooie verhalen kon ik op een gegeven moment geen steen en geen trap meer zien. Ik had de afgelopen dagen niet geklaagd maar nu flapte ik er uit "I just can't see anymore stones! I'm so done with it! Zo heerlijk plat vertaald.. Sanjeet moest er vreselijk om lachen. 

"Now comes the beter way Christa, now it's only flat" riep Sanjeet. Dus ik was vreselijk op gelucht! Vervolgens struikelde we nog een kwartier over een zandpad met los liggende stenen en ging het voor ons nog steeds door voor de Ardenne. En zo leerde we de nieuwe term "Napali flat". Wat inhoud dat het voor de Nepalese vlak is, maar voor ons is het nog steeds een heuse "breek-je-enkels-weg". 

Het laatste stuk van de route was wel redelijk vlak en we kwamen nog langs een hele mooie waterval, waar we foto's maakte. Ook zagen we vandaag veel mooie rotsblokken. Vincent ziet er wel een business boulderen in en heeft dus ook nog even een poging gedaan om een stukje te klimmen! Uiteindelijk aangekomen bij het eindpunt konden onze schoenen uit, wat een heuse verademing was. We zouden met een jeep terug rijden naar Nayapul. Dus we wachten op het seintje van Sanjeet. Toen hij ons riep, zagen we geen jeep staan, dus even keken we verbaasd om ons heen, tot hij ons de lokale bus aanwees. Licht in paniek vroeg ik of we daar mee terug gingen. (Ik had die dingen zien rijden namelijk en ik zou er voor geen goud in willen!) Maar jawel, ook dit kon weer op het lijstje "it's all part of the experience" We gingen met de lokale bus mee! De eerste 1,5 minuut heb ik nog geprobeerd te filmen. Daarna heb ik met bezweten handen tot alle goden zitten bidden die ik me kon bedenken. Als ik hier rijst had gehad om te strooien voor goed geluk waren er zeker kilo's door de bus gevlogen. Dit waren de vreselijke 35 minuten van ons leven! Zelfs Vin vond het eng, wat mij nog meer beangstigende, want die vind niet snel iets eng! Het busje reed heel hard en op de slechte wegen hier, stuitert het dus ongeveer de berg af. Ook zijn ze hier erg creatief met het volproppen van bussen, dus als sardientjes in een kokend heet barrel gingen we naar Nayapul. Onderweg stapte er ook nog mensen op, en als het niet meer paste dan gingen ze op het dak of hingen ze aan de bus. Het was niet te missen dat ik doodsangsten uit stond dus Sanjeet (die overigens op z'n gemak in het gangpad stond en gezellig kletsend z'n balans probeerde te houden) vroeg of ik bang was. Ik zei dat ik heel bang was, waarop hij moest lachen en zei dat wij westerse mensen altijd maar bang zijn en altijd op save gaan en dat Nepalesen geen angst kennen. Het was vast heel aardig bedoeld van hm, maar dit waren nou niet echt de geruststellende woorden waar ik op zat te wachten. Ik had er echt alles voor over om het hele stuk te lopen! 

Kotsmisselijk, maar nog levend kwamen we uiteindelijk aan in Nayapul.
We moesten onze tassen nog even uit de achterbak halen en we vroegen om de blauwe en de paarse tas. Dat was leuk bedacht, maar toen de klep open ging, had alles dezelfde kleur. Helemaal grijs verstoft. Tijdens het rijden komt blijkbaar al het zand ik de achterbak. Na onze tassen te hebben uitgegraven was het nog 10 minuutjes lopen en daar stond een taxi klaar die ons terug naar Pokhara bracht. 

In Pokhara bleek ons hotel volgeboekt te zijn. Sanjeet ging druk bellen en binnen no time was er geregeld dat we naar het hotel er naast konden. Onze tassen werden naar het andere hotel gebracht en voor we het wisten was het allemaal geregeld en hadden ze onze tassen ook al naar de nieuwe kamer gebracht. Dit was overigens een nog veel luxere kamer, dus dat was super! Vincent merkte op hoe ontzettend luxe we deze kamer vonden, terwijl het in Nederland zou doorgaan voor een normale hotel kamer. Zo zie je maar hoe snel die maatstaven veranderen… Maar voor Nepalese maatstaven was dit een erg luxe kamer. Dan is je badkamer nog steeds wel beschimmeld, zitten er vlekken op de muren en gaten in je lakens, maar het was een badkamer met warme douche, een normale wc MET wc papier en een goed bed, dus het was pure luxe!

Omdat wij uiteindelijk geen porter hadden tijdens de trekking, en dit eigenlijk wel inclusief porter was krijgen we een dinner aangeboden samen met Sanjeet, super lief! We namen een warme douche en friste ons op. We liepen door de grote winkelstraat en hebben nog geprobeerd geld te halen, maar ook hier zijn de banken nog leeg..

Het dinner met Sanjeet was erg leuk en gezellig. We hebben heerlijk gegeten, maar het was echt heel veel! Na de starters (wat al een soort tapas voor ons was) zaten we al prop vol, maar toen kwam er nog een hele dal bhat schotel! Rond half 11 rolde we terug naar het hotel. Onderweg vertelde Sanjeet ons nog het kleine detail dat de taxi ons morgen om 06.50uur kwam ophalen...

Heel moe maar voldaan gingen we slapen.